Spotkanie z „Rebeką" Daphne du Maurier

"Rebeka" Daphne de Maurier to książka z klimatem gotyckim. W zasadzie to thriller, jednak jej nastrój, sposób kreowania postaci i otoczenie(stara rezydencja) bliższy jest powieściom grozy/horrorom. Dodatkowym plusem są wspaniałe opisy rodzinnej posiadłości Maxima de Wintera.
Młoda dziewczyna poślubia wdowca.Mąż nie wydaje się się bardzo zakochany.Po przyjeździe do jego rodowej rezydencji bohaterka zauważa, że cały dom przesiąknięty jest obecnością pierwszej żony jej ukochanego,która zginęła zaledwie rok temu. Rebeka była wybitnie piękna,inteligentna i lubiana. Nikt z otoczenia nie kryje przed dziewczyną ,że nie dorasta ona do pięt swojej poprzedniczce.
Młoda kobieta czuje się coraz bardziej przytłoczona ,nie może do końca liczyć na wsparcie małżonka ani jego opiekę i ciepło. 
Punktem kulminacyjnym jest bal i następujące po nim wydarzenia.Od tego momentu druga pani de Winter zaczyna dostrzegać inny obraz 
z pozoru idealnego małżeństwa Rebeki i Maxa. Finał jest słodko-gorzki.
Teraz o moich zastrzeżeniach.Rozumiem ,że główna bohaterka miała być kontrastem dla światowej poprzedniczki jednak dorosła kobieta chowająca się przed gośćmi,publicznie obgryzająca paznokcie,oszczędzająca nawet na ubraniach(lepsze zacerowane niż nowe) zamiast sympatii budzi raczej politowanie.Jej reakcja na odkrycie tajemnicy de Wintera pokazuje też jak bezmyślną i egocentryczną jest istotą.Która kobieta tak łatwo przyjęłaby taką informację?
Dyskusyjne pod względem moralnym jest też zakończenie. Czy możemy wierzyć słowom Maxa?Nigdy nie poznamy wersji Rebeki. Czy konsekwencją pewnych uczynków nie powinna być kara?
Podsumowując -książkę świetnie się czyta, ale nie wiem czy od pewnego momentu czytelnik nie przestanie sympatyzować z narratorką opowieści i jej małżonkiem